فرار مغزها
يكشنبه, ۱۶ فروردين ۱۳۹۴، ۱۰:۰۲ ب.ظ
تو مملکتی که باکتری آبروتو میبره و صداتو خروسی میکنه،دیگه جای موندن نیست!
+اینم اضافه کنید به عوامل موثر در فرار مغزها ...
بایگانی
- فروردين ۱۳۹۴ (۱۶)
آخرین مطالب
-
۹۴/۰۱/۳۱پست امروز برای تو ببخش که کم است
-
۹۴/۰۱/۲۵خدایا دقیقا کجایی الان؟
-
۹۴/۰۱/۲۴آرامش
-
۹۴/۰۱/۲۴سیل
-
۹۴/۰۱/۲۱خسته م
-
۹۴/۰۱/۲۰قهرم
-
۹۴/۰۱/۱۹نیرومحرکه
-
۹۴/۰۱/۱۸آزمایشهای دوست داشتنی
-
۹۴/۰۱/۱۷صدااااا
پیوندها
سال پنجم ابتدایی واسه یه مسابقه فوتبال انقد داد زده بودم که حنجرم به طور کامل از کار افتاده بود. خودم هم صدامو به سختی می شنیدم. وقتی میخواستم تو خونه حرف بزنم با حرکات مختلف به خانواده می فهماندم که میخوام حرف بزنم و بهم توجه کنن. یه بار سر کلاس معلممون گفت از رو درس بخون. من هرچی زور می زدم صدام به سختی بالا میومد. معلم فکر کرده بود نمی خوانم. یه نگاه بهم کرد و گفت بغل دستیش بخونه. (یاد آقای صادق زاده بخیر)
معمولا در مواقعی که بیماریم شدید باشه نمی رفتم مدرسه یا حتی دانشگاه، مگر مجبور بودم یا خودم دوست داشتم اون روز باشم :))
به امید شفا
پاسخ:
عالی بود
عالی بود
اون لحظه که معلمتوت گفت بغل دستیش بخونه چه حسی داشتید؟؟؟
+همین خاطره هاست که می مونه :))
سوالایی می پرسینا :|
مال خیلی وقت پیشه
اما یه حسی بین تحقیر و مظلومیت :|
پاسخ:
خیلی حس بدیه!
خیلی حس بدیه!
من امروز باهاش مواجه شدم:-) :-) :-)